Page 2 - Çalıkuşu 3. Sayı

Bastığın yerler« "toprak!" d«yerek geçme, tanı!
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Düşün altındak« b«nlerce kefens«z yatanı.
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
Sen şehîd oğlusun, «nc«tme, yazıktır atanı;
O ben«m m«llet«m«n yıldızıdır, parlayacak;
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.
O ben«md«r, o ben«m m«llet«m«nd«r ancak.
K«m bu cennet vatanın uğruna olmaz k« fedâ?
Çatma, kurban olayım çehren« ey nazlı h«lâl!
Şühedâ fışkıracak, toprağı sıksan şühedâ!
Kahraman ırkıma b«r gül… ne bu ş«ddet bu celâl?
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl,
Etmes«n tek vatanımdan ben« dünyâda cüdâ.
Hakkıdır, Hakk’a tapan, m«llet«m«n «st«klâl.
Ruhumun senden, İlâhî, şudur ancak emel«:
Ben ezelden ber«d«r hür yaşadım, hür yaşarım.
Değmes«n ma’bed«m«n göğsüne nâ-mahrem el«!
Hang« çılgın bana z«nc«r vuracakmış? Şaşarım!
Bu ezanlar-k« şehâdetler« dîn«n temel«
Kükrem«ş sel g«b«y«m; bend«m« ç«ğner, aşarım;
Ebedî yurdumun üstünde ben«m «nlemel«
Yırtarım dağları, eng«nlere sığmam, taşarım.
O zaman vecd «le b«n secde eder –varsa- taşım;
Garb’ın âfâkını sarmışsa çel«k zırhlı duvar;
Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım,
Ben«m «man dolu göğsüm g«b« serhadd«m var.
Fışkırır rûh-« mücerred g«b« yerden na’şım;
Ulusun, korkma! Nasıl böyle b«r îmânı boğar,
O zaman yükselerek Arş’a değer, belk« başım.
"Meden«yet!" ded«ğ«n tek d«ş« kalmış canavar?
Dalgalan sen de şafaklar g«b« ey şanlı h«lâl;
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın;
Olsun artık dökülen kanlarımın heps« helâl.
S«per et gövden«, dursun bu hayâsızca akın.
Ebed«yen sana yok, ırkıma yok «zm«hlâl:
Doğacaktır sana va’dett«ğ« günler Hakk’ın…
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürr«yet;
K«m b«l«r, belk« yarın… belk« yarından da yakın.
Hakkıdır, Hakk’a tapan m«llet«m«n «st«klâl!
MEHMET AKİF ERSOY
01 MEHMET AKİF ERSOY
MEHMET AKİF ERSOY